ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu Sorry Boys ─ Hard Working Classes w serwisie ArtRock.pl

Sorry Boys — Hard Working Classes

 
wydawnictwo: Mystic 2010
dystrybucja: Mystic
 
1. Hard Working Classes [3:36]
2. Salty River [3:15]
3. Cancer Sign Love [3:24]
4. Chance [4:06]
5. Trains Go Everywhere [3:54]
6. I Feel Life [4:09]
7. Roe Deer At A Rodeo [3:59]
8. Caesar On Fire [3:55]
9. Give Me Back My Money [3:48]
10. No Saviour [3:05]
 
Całkowity czas: 37:15
skład:
Iza Komoszyńska - vocals, keyboards, percussion, harmonica
Tomasz Dąbrowski – electric & acoustic guitar, lap steel guitar
Piotr Blak – electric guitar
Jacek Perkowski – bass
Kuba Zawadziło – drums
Przemek Waszak – keyboards (1,2)
Bodek Pezda – loops (1,3)
Mariusz Godzina – saxophone (1,2,3,6,10)
Tomasz „Ragaboy” Osiecki – sitar, tanpura, dilruba
 
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,0
Album jakich wiele, poprawny.
,1
Niezła płyta, można posłuchać.
,0
Dobry, zasługujący na uwagę album.
,1
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,4
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,3
Arcydzieło.
,2

Łącznie 11, ocena: Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
 
 
Ocena: 7 Dobry, zasługujący na uwagę album.
03.01.2012
(Recenzent)

Sorry Boys — Hard Working Classes

Nieco spóźniona recenzja debiutanckiej płyty tej warszawskiej formacji. Płyty, która bardzo sentymentalnie przeniosła mnie dwadzieścia lat wstecz, do czasów, gdy odkrywałem dla siebie klimaty 4AD i przede wszystkim nieziemski wokal Elizabeth Fraser z Cocteau Twins. Ta sentymentalna podróż nie jest oczywiście przypadkowa, bo zarówno wokal Izy Komoszyńskiej, jak i muzyka Sorry Boys ma prawo przywoływać echa tej kultowej brytyjskiej grupy. I choć Komoszyńska wyśpiewuje „tradycyjne”, pisane przez siebie teksty (ponadto gra na klawiszach, instrumentach perkusyjnych i harmonijce) – w przeciwieństwie do Fraser, wykonującej piosenki w zmyślonym języku – można śmiało powiedzieć, że jej wokal, podobnie jak u brytyjskiej wokalistki, jest kolejnym, magicznie brzmiącym instrumentem.

Już pierwszy numer, tytułowy Hard Working Classes o tym przekonuje, wysyłając nas w czasy albumu Blue Bell Knoll (1988). Dominuje klimat oniryczności i swoistej zwiewności jeszcze piękniej podkreślony w jednym z najlepszych utworów na krążku, Cancer Sing Love. Do kategorii najmocniejszych rzeczy na płycie należy również Chance – transowy, sunący do przodu, z delikatnie postrockowymi gitarami i cudnym klawiszowym tłem. Warto przy tej okazji dodać, że do tych dwóch ostatnich kompozycji grupa zrealizowała bardzo interesujące klipy. Doskonale prezentuje się ponadto I Feel Love ubrany w smutną melodię (a gdzież ich tutaj nie ma?!) i okraszony, podobnie jak cztery inne piosenki, delikatną figurą saksofonu. Nieco mniej intrygują senne Roe Deer At A Rodeo i Caesar On Fire. To że Sorry Boys może zagrać jednak inaczej świadczy Salty River, bardzo rockowy, brudny, przesterowany, z agresywnym wokalem Komoszyńskiej. Na tle całości zaskakuje także Give Me Back My Money, ocierający się o soulowe rewiry.

Mnóstwo w tej muzyce aranżacyjnych drobiażdżków podkreślonych bogactwem instrumentów (choćby sitar, tanpura i dilruba). Szkoda w związku z tym, że album trwa tylko 37 minut. A można byłoby dorzucić do całości ciekawy Winter, którym Sorry Boys szerzej pokazał się słuchaczom na składance Minimax Piotra Kaczkowskiego w 2008 roku.

Bardzo udany, melancholijny i zarazem hipnotyzujący, utrzymany w klimacie inteligentnego dream popu debiut, w którym muzyka została uzupełniona dodatkowo, idealnie z nią współgrającą, szatą graficzną.
 

 
ArtRock.pl na Facebook.com
ArtRock.pl RSS
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.