GWIAZDY INO - ROCK FESTIVAL 2015

FISH

Wyjątkowy występ legendarnego artysty będzie zwieńczeniem tegorocznej edycji Ino-Rock Festiwal.  Pochodzący ze Szkocji wokalista, kompozytor, autor tekstów i aktor,  najbardziej znany z występów z Marillion. Miał znaczący udział w jej sukcesach jako autor tekstów, współkompozytor muzyki i charyzmatyczny frontman. Pracoholik, człowiek-orkiestra, który uwielbia występować przed publicznością. Za to (i to wcale nie przesada) nienawidzi muzycznego biznesu i zapatrzonych tylko w pieniądz wytwórni płytowych. Fish, a właściwie Derek William Dick, urodził się 25 kwietnia 1958 roku w szkockiej miejscowości Dalkeith pod Edynburgiem. Jako nastolatek zafascynował się muzyką progresywną. Uwielbienie do Yes miało przerodzić się z czasem w jedną z głównych jego inspiracji. Do Marillion dołączył w 1981 roku. Marillion z Fishem na czele zapracowali na status jednego z najważniejszych zespołów progresywnych lat 80. Największy sukces muzycy odnieśli przy okazji wydania trzeciej płyty Misplaced Childhood. Pochodzący z tego albumu utwór Kayleigh stał się międzynarodowym hitem i do dzisiaj jest jednym z najczęściej odtwarzanych w radiostacjach przebojów lat 80. ubiegłego stulecia. Po wydaniu przez Marillion czwartego studyjnego wydawnictwa artysta postanowił rozpocząć karierę solową i odszedł z zespołu. Od tamtego czasu Fish wydał kilkanaście studyjnych albumów. Na koncie ma także niezliczoną serię wydawnictw koncertowych. Artysta wielokrotnie przyjeżdżał do Polski i zawsze bardzo pochlebnie wypowiadał się o polskiej publiczności. Koncerty w naszym kraju uważa za wyśmienite, wydał nawet kilka koncertowych wydawnictw zarejestrowanych właśnie u nas. Fish cieszy się w kraju nad Wisłą szczególnym, wręcz kultowym statusem. Zapracował nań jeszcze jako wokalista Marillion, ale i potem, już w trakcie kariery solowej, grał i śpiewał tak, że bez trudu poruszał w nas "to coś", skutecznie trącając strunę naszej wrażliwości na piękne, często nostalgiczne piosenki z tekstem pisanym z perspektywy smutnego romantyka o wiecznie złamanym sercu. Występ Fisha na Ino-Rocku na pewno zostanie zapamiętany na długo. Oto bowiem w 30. rocznicę wydania wspomnianego Misplaced Childhood, artysta i jego zespół - oprócz innych słynnych utworów z repertuaru wokalisty -  zaprezentują ten album w całości!  Zgromadzona w Teatrze Letnim publiczność usłyszy (być może po raz ostatni) ukochane muzyczne motywy. I czyż nie zaśpiewamy wspólnie z niezwykłą mocą Lavender, Kayleigh, Heart of Lothian, Childhoods End?

Wybrana dyskografia (albumy studyjne)

Vigil in a Wilderness of Mirrors (1990)
Internal Exile (1991)
Songs from the Mirror (1993)
Suits (1994))
Sunsets on Empire  (1994)
Fellini Days (2001)
Field Of Crows (2004)
13th Star (2007)
A Feast Of Consequences (2013)

TIM BOWNESS

Tim Bowness  - głos No-Man, właściciel "najbardziej melancholijnego głosu świata" wraca ze specjalnym projektem do Polski.  Artysta promować będzie swój trzeci solowy album, którego premiera zapowiedziana jest na wakacje. Muzykowi podczas występu w Inowrocławiu mają towarzyszyć m.in.: znany z Porcupine Tree - basista Colin Edwin oraz współpracownik Stevena Wilsona i No-Man - Theo Travis. Niesamowicie wysublimowana, wyrafinowana muzyka, jaką tworzy Bowness wymyka się wszelkim  klasyfikacjom. Różnorodność zainteresowań muzycznych artysty jest wręcz nieograniczona. Bowness, urodzony i wychowany w Warrington w Cheshire, po raz pierwszy zainteresował się muzyką w dzieciństwie.  Wśród swoich inspiracji muzyk wymienia: Roberta Wyatta,  Petera Hammilla, Nicka Drake'a, Scotta Walkera, Nico i Tima Buckleya oraz... muzykę disco lat 70. czy  angielski punk. Przez blisko trzydzieści lat muzycznej kariery Bowness zyskał miano artysty kultowego, któremu nie są obce różne gatunki muzyczne:  drum'n'bass, muzyka taneczna, jazz czy rock. Współpracował m.in.:  ze Stevenem Wilsonem (No-Man), Giancarlo Errą (projekt Memories Of Machines), Richardem Barbieri, Stefano Panunzim, grupami Samuel Smiles, Slow Electric, Fjieri, Centrozoom, Henry Fool.  Razem z Richardem Barbierim w 1994r. nagrał album Flame, jest też współproducentem i współautorem znakomicie przyjętego albumu Judy Dyble (ex-Fairport Convention) Talking With Strangers z 2009r. W 2001 roku wraz Pete'em Morganem i Peterem Chilversem założył niezależną wytwórnię płytową Burning Shed. W  2004 roku ukazał się pierwszy solowy album artysty (My Hotel Year). O genezie powstania płyty opowiadał w następujący sposób: "Czułem że nadszedł czas na zmiany i podjęcie ryzyka [wydania solowej płyty - A.L.]. Nawet kiedy piszę piosenki dla siebie, polityka zespołu wchodzi często w drogę. Tym razem, chociaż skomponowałem mniej [muzyki] niż na dwa ostatnie albumy No-Man chciałem mieć większą kontrolę nad końcowym rezultatem procesu twórczego". Wydany w ubiegłym roku (10 lat po debiucie) drugi "prawdziwy solowy" album Bownessa Abandoned Dancehall Dreams spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem prasy muzycznej i znalazł się w rankingach najlepszych płyt ubiegłego roku. W nagraniach wspomogli artystę Pat Mastelotto (King Crimson), Colin Edwin (Porcupine Tree), Anna Phoebe (Trans-Siberian Orchestra) oraz członkowie zespołu towarzyszącego No-Man w czasie koncertów (Stephen Bennett, Michael Bearpark, Pete Morgan, Steven Wilson, Andrew Booker i Steve Bingham). Kompozytor i aranżer  Andrew Keeling (m.in.: The Hilliard Ensemble, Evelyn Glennie, Robert Fripp) opracował aranże smyczkowe dla utworów zamieszczonych na płycie. Charakterystyczne, niemalże z pogranicza jawy i snu partie wokalne, subtelne melodie, będące punktem wyjścia do starannych, wyrafinowanych aranżacji to cechy charakterystyczne twórczości Bownessa.  Jakie utwory usłyszymy podczas wieczornego koncertu Tima Bownessa i towarzyszącego mu zespołu? Nie zabraknie z pewnością znanych fanom twórczości Anglika utworów No-Man i przepięknych utworów zawartych na obu solowych płytach Bownessa oraz… niespodzianek.

Wybrana dyskografia (nie uwzględnia wydawnictw No-Man):

Another Beauty Blooms (with Ian Simpson, Mike Bearpark) (1986)
Flame (with Richard Barbieri) (1994)
World Of Bright Futures (with Samuel Smiles) (1999)
California, Norfolk (with Peter Chilvers) (2002)
My Hotel Year (2004)
Never Trust The Way You Are (with Centrozoon) (2004)
Talking with Strangers (with Judy Dyble) (2009)
Warm Winter (with Giancarlo Erra as Memories of Machines) (2011)
Abandoned Dancehall Dreams (2014)

MOTORPSYCHO

Ino-Rock bez zespołu z Norwegii? Niemożliwe. Zapraszanie muzyków z krainy fiordów i łososi, skoków i biegów narciarskich jest już festiwalową tradycją. Ino-Rock jest też festiwalem zróżnicowanych brzmień, stąd też co roku zapraszani są do występu na scenie Teatru Letniego wykonawcy, którym trudno przypiąć łatkę "stricte progresywnych". Tym razem w Inowrocławiu zagra - tak bardzo wyczekiwane przez fanów -  norweskie Motorpsycho. Podczas koncertu norweskiego tria możemy spodziewać się prawdziwej dawki rockowo-psychodelicznej adreanaliny. Są bezkompromisowi, znakomicie radzą sobie z publicznością - hipnotyzują ją wręcz swoim brzmieniem i scenicznym anturażem. Skomplikowane struktury rytmiczne i beatlesowska wręcz słodycz melodii tworzą porażający konglomerat, który  jest znakiem rozpoznawczym zespołu. Zespół prezentuje doskonały miks progresywnej muzyki z elementami jazzu, psychodelii lat 70. i dokonań grup spod znaku niemieckiego kraut-rocka. Na początku był kultowy film amerykańskiego reżysera Russa Meyera zatytułowany Motorpsycho (1965), którym zafascynowali się nastolatkowie z norweskiego Trondheim. Od początku grupę tworzą Bent Saether (śpiew, gitara basowa), Hans Magnus "Snap" Ryan (gitary, śpiew) oraz - od 2007 roku - Kenneth Kapstad (perkusja). Założona w 1989 roku grupa cieszy się w Norwegii statusem grupy wręcz kultowej. Przez ponad ćwierćwiecze istnienia Motorpsycho wydało blisko 20 płyt. Już debiutancki album Lobotomizer (1991) wywołał istną burzę - w Norwegii nikt w taki sposób nie grał. Dzięki połączeniu stylów grunge, heavy metalu, indie rocka, southern rocka zyskali sobie sporą popularność. Wydawali epki i niskonakładowe płyty, aż wreszcie ich ambitny, progresywny, podwójny album Demon Box (1993) odniósł większy sukces. Nominacja do norweskich Grammy zapewniła im lojalnych słuchaczy nie tylko w Skandynawii, ale i Niemczech, Belgii i Holandii. Muzycy Motorpsycho nie zamykają się w rockowych szufladach. Bliskie im są jazzowe poszukiwania, czego rezultatem płyty nagrane z tuzami norweskiego jazzu (Jaga Jazzist, Ståle Storløkken).  W 2000 roku ukazał się album Let Them Eat Cake, prezentujący  bardziej stonowane, wręcz jazzowe oblicze zespołu. Trend ten utrzymany został także na kolejnych wydawnictwach - Phanerothyme oraz It's A Love Cult. Znakomite płyty Heavy Metal Fruit czy powalające Still Life with Eggplant i Behind The Sun (nagrane z gościnnym udziałem Reine Fiskego znanego z Landberk, Dungen i The Amazing) wywindowały norweskie trio na szczyt (nominacje oraz nagrody do norweskich Grammy). Podczas letniego wieczoru w Inowrocławiu czeka nas transowa podróż do przeszłości: od psychodelicznych "odlotów" aż do rockowego, bardzo solidnego "wymiatania".

Skład zespołu:
Bent Sæther  -  śpiew, gitara basowa, gitara, klawisze
Hans Magnus "Snah" Ryan  - gitara, śpiew, mandolina, skrzypce, gitara basowa
Kenneth Kapstad - perkusja, klawisze, śpiew

Wybrana dyskografia:

Lobotomizer (1991)
Demon Box (1993)
Timothy's Monster (1993)
The Tussler (Original Motion Picture Soundtrack) (1994)
Blissard (1996)
Angels And Daemons At Play (1997)
Trust Us (1998)
Let Them Eat Cake (2000)
Barracuda (2001)
It's A Love Cult (2002)
Serpentine (2003)
In the Fishtank (2003)
Black Hole/Blank Canvas (2006)
Little Lucid Moments (2008)
Heavy Metal Fruit (2010)
The Death Defying Unicorn (with Stale Storlokken) (2012)
Still Life with Eggplant (2013)
Behind The Sun (2014)
The Motorpnakotic Fragments (2014)
En Konsert For Folk Fiest (with Stale Storlokken) (2015)

MILLENIUM

Grupa Millenium powstała w Krakowie w 1999 roku. Grupę założył wielki miłośnik rocka progresywnego Ryszard Kramarski, muzyk, producent, autor muzyki i tekstów oraz szef niezależnego wydawnictwa muzycznego oraz studia nagrań Lynx Music. Zespół w prawie nie zmienionym składzie nagrał i wydał do tej pory 10 płyt studyjnych, jeden album koncertowy w wersji DVD i 2CD oraz cztery płyty winylowe. Od samego początku dystrybucją płyt zespołu Millenium zajmuje się wydawnictwo Rock-Serwis, a wydawcą jest wspomniana firma Lynx Music. Muzyka Millenium często jest kojarzona z takimi zespołami jak Pink Floyd, The Alan Parsons Project i Marillion. Posiada jednak swoje specyficzne rozpoznawalne od lat brzmienie. Grupa cieszy się szacunkiem miłośników rocka progresywnego w Polsce. Pierwszym wydawnictwem płytowym zespołu był dość nierówny album Millenium, na którym znalazły się utwory napisane przez Kramarskiego dla projektu Framauro. Po nagraniu płyty zespół opuścił gitarzysta Tomasz Pabian, którego zastąpił Piotr Płonka. W nowym, odświeżonym składzie Millenium weszło do studia i przygotowało materiał na de facto pierwszy, profesjonalny album Vocanda - bardzo dobrze przyjęty zarówno przez krytyków jak i miłośników rocka progresywnego. W 2002 roku muzycy na powrót wchodzą do studia - rezultatem ich pracy jest udane wydawnictwo Reincarnation/Reinkarnacje. Na albumie usłyszeć można całe spektrum zainteresowań zespołu: neoprogresywne brzmienia skontrastowane zostały z pop-rockiem pierwszej połowy lat 80. ubiegłego stulecia. W tym samym roku Ryszard Kramarski otworzył podwoje własnego studia nagraniowego i firmy wydawniczej - Lynx Musix. Pod tym szyldem wydawane będą wszystkie płyty Millenium. Proces twórczy i wydawniczy ulega przyspieszeniu. W latach 2005 - 2010 zespół wydał kolejne płyty (Interdead, Numbers And The Big Dream of Mr Sunders, kompilacja 7 Years, Three Brothers' Epilogue, Exist). W nową dekadę 21. stulecia grupa wchodzi mocnym uderzeniem - album Puzzle znalazł się  w zestawieniach najlepszych płyt roku w wielu plebiscytach. Kontynuacją udanej passy jest bardzo udana płyta Ego. Piętnastolecie istnienia zespołu muzycy Millenium uczcili wydaniem jubileuszowego wydawnictwa In Search Of The Perfect Melody -  godzinnego, kolejnego rozdziału w barwnych, bardzo udanych opowieściach Kramarskiego i spółki. Fani brzmień powstałych w wyobraźni Ryszarda Kramarskiego powinni być inowrocławskim występem zespołu usatysfakcjonowani.

Skład zespołu:
Łukasz Gałęziowski "Gall" - śpiew
Piotr Płonka - gitara
Krzysztof Wyrwa - gitara basowa, chapman stick
Ryszard Kramarski - instrumenty klawiszowe, gitara
Tomasz Paśko - instrumenty perkusyjne

Wybrana dyskografia:

Framauro/Millenium (1999)
Vocanda (2000)
Reincarnations/ Reinkarnacje (2002)
Deja Vu (2004)
Interdead (2005)
Numbers and Big Dreams of Mr Sunders (2006)
7 Years: Novelties, rarities ... & the best (2CD) (2007)
Exist (2008)
Back After Years Live in Kraków 2009 (2010)
Puzzles (2011)
Ego (2013)
Vocanda 2013 Live in Studio (2013)
In Search Of The Perfect Melody (2014)

STATE URGE

Jako pierwsi na scenie Teatru Letniego pojawią się gdynianie z zespołu Stage Urge. Grupa funkcjonuje na rynku muzycznym od pięciu lat. To wystarczyło na wydanie dwóch albumów, dwóch EPek i tyluż samo singli.  Zdobywając pozytywne recenzje zarówno w kraju jak i za granicą, dwukrotnie wygrywając trójmiejską FAMĘ, grając prawie setkę koncertów, goszcząc w eterze Programu Trzeciego Polskiego Radia i innych rozgłośni radiowych - udało im się solidnie namieszać w światku muzycznym. Muzyków łączy wspólna pasja do tworzenia ambitnej, niebanalnej muzyki - czasami trudnej do zaklasyfikowania. Muzycy określają swoje muzyczne poszukiwania mianem "white rocka" - autorskiego gatunku muzycznego. State Urge to głównie rock progresywny bazujący na improwizowanych frazach instrumentalnych z akcentami jazzu, bluesa, muzyki klasycznej. Historia zespołu sięga 2009 roku. Grupa utworzona z inicjatywy czterech młodych muzyków: Marcina Bocheńskiego - perkusja, Marcina Cieślika - gitara i wokal, Krystiana Papiernika - gitara basowa i Michała Tarkowskiego - instrumenty klawiszowe od kilku lat cieszy się sympatią słuchaczy wyrafinowanego rocka. W 2011 roku muzycy własnym sumptem wydali entuzjastycznie przyjęte demo Underground Heart EP. Trudna, niebanalna i złożona wyłącznie z utworów instrumentalnych płytka zachwyciła m.in. Piotra Kaczkowskiego. Pojawiły się też pierwsze propozycje koncertów (grupa zagrała m.in. podczas Festiwalu Legend Rocka w Dolinie Charlotty). 2012 rok przyniósł kolejne wydawnictwo płytowe (What Comes Next EP), dzięki któremu muzycy stali się rozpoznawalni. Ciężka praca przyniosła efekty. Wspólne trasy koncertowe z artystami takimi, jak: Cochise, Dianoya, Votum dodały młodym muzykom skrzydeł. Zespół czuł się coraz pewniej na klubowej scenie. Na przełomie 2012/2013 roku muzycy nawiązali współpracę z krakowskim wydawnictwem Lynx Music i rozpoczęli prace nad pierwszym, pełnowymiarowym albumem. Płyta White Rock Experience - wydana w marcu 2013 roku spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem zarówno wśród dziennikarzy muzycznych, jak i słuchaczy. Grupa ruszyła w trasę koncertową po Polsce. W październiku 2014 roku muzycy na powrót weszli do studia nagraniowego, czego efektem była  wydana 5 stycznia 2015 przez krakowski Lynx Music znakomita płyta Confrontation (album koncepcyjny mówiący o trudzie podejmowania ważnych, życiowych decyzji). Warto wspomnieć, że zespół przykłada bardzo dużą wagę do swoich koncertów, które dzięki konsekwentnemu wizerunkowi scenicznemu (charakterystyczna biel strojów) i zainteresowanie zespołu technikami scenicznymi, wciągają słuchaczy w niezwykłą przestrzeń malowaną dźwiękiem, obrazem i światłem.

Skład zespołu:
Marcin Bocheński - perkusja
Marcin Cieślik -  gitary, wokal
Krystian Papiernik -  gitara basowa
Michał Tarkowski - instrumenty klawiszowe

Albumy:

White Rock Experience (2013)
Confrontation (2015)

Opracowała: Agnieszka Lenczewska