Jethro Tull — A Passion Play: An Extended Performance

Efektowne wydanie bodaj najbardziej kontrowersyjnej pozycji w przepastnej dyskografii Jethro Tull, albumu "A Passion Play" z 1973 roku. Dziś sam lider grupy Ian Anderson żartuje, że jest to płyta dla "kompletnie analnych fanów JT", jej słuchanie grozi "wystąpieniem chorób psychicznych" i był to "o jeden krok za daleko".

Ta progresywna suita, tym razem podzielona na sekcje, jednych porywa złożonością i wszechogarniającą aurą enigmatyczności, innych odpycha pompatycznością i poważnym tonem. Poprzedniczka, "Thick As A Brick", była ucieszna i humorystyczna. Tu jest zgoła inaczej. Wyjątkiem jest surrealistyczna historyjka o zającu, który zgubił okulary, wpleciona w sam środek kompozycji.

Muzyka, ociekająca klimatem teatru i średniowiecza, została zremiksowana przez Stevena Wilsona z Porcupine Tree, przez co brzmi bardziej selektywnie i sugestywnie. Ciekawostką jest wykorzystanie brzmienia saksofonu sopranowego, instrumentu znienawidzonego dziś przez Andersona. Wyróżniają się świetne partie wokalne (jak na ograniczone możliwości lidera Tull w tym zakresie) i wysublimowane quasi-klasyczne partie fortepianu Johna Evansa.

Warto wspomnieć, że suita jest dłuższa o pięćdziesiąt sekund od dotychczas wydanych wersji. Chodzi o kilka dodatkowych wersów odnalezionych po czterdziestu latach, w segmencie "The Foot Of Our Stairs".

Na kolejnej płycie zestawu możemy wysłuchać owoców nigdy nieukończonej sesji w słynnym podparyskim studiu Chateau D'Herouville z 1972 roku. Członkowie Jethro Tull borykali się tam z problemami natury technicznej i żołądkowej. Nie pomagała także tęsknota za ojczystą Anglią. Wszak zespół przebywał w tamtym czasie na emigracji podatkowej...

W przeciwieństwie do wersji znanej najzagorzalszym fanom z zestawu "Nightcap" z 1993 roku, nie usłyszymy tu licznych dogranych po latach partii fletu. Otrzymujemy więc materiał surowy i autentyczny, ze zrewidowanymi tytułami poszczególnych nagrań i możliwie najbardziej poprawną względem "taśmy matki" kolejnością utworów.

Część tej muzyki, na przykład obie części rewelacyjnego "Critique Oblique", stała się protoplastem dla "A Passion Play". "Skating Away On The Thin Ice Of A New Day" pojawił się w zmienionej aranżacji dwa lata później na albumie "War Child".

Podobnie ma się rzecz z "Only Solitaire". Niepublikowanym wcześniej utworem jest ballada "Sailor", przechodząca w mocniejsze instrumentalne motywy. Jednym z robiących największe wrażenie kawałków jest dynamiczny hard-folk-rockowy "Left Right".

Słuchając nagrań z tej niedokończonej sesji mamy świadomość, że są jedynie "poczwarką", z której mógł rozwinąć się piękny motyl - kolejne znakomite dzieło Jethro Tull.

Ta edycja zawiera dodatkowe płyty DVD z nagraniami w miksie 5.1, filmem do "The Story Of The Hare Who Lost His Spectacles" oraz intro i outro z trasy "A Passion Play" w 1973 roku.

Opakowana jest w twardą okładkę z 80-stronicową książeczką, zawierającą wiele niepublikowanych wcześniej fotografii koncertowych i ciekawe artykuły, z których wyróżnia się długi tekst "Passionate Players" autorstwa Martina Webba, wieloletniego redaktora tullowego fanzinu "A New Day".

Rzecz raczej tylko dla najzagorzalszych fanów i zawziętych kolekcjonerów.