Subsignal — A Song For The Homeless - Live in Rüsselsheim 2019

W maju ukazało się nowe wydawnictwo koncertowe formacji Subsignal. Przypomnę, że ta niemiecka grupa stworzona została przez dwa ważne filary nieistniejącego już zespołu Sieges Even - wokalistę Arno Mensesa i gitarzystę Markusa Steffena, którzy zdecydowali się rozwinąć istniejący już od 2007 roku projekt. Pisząc o nowym wydawnictwie mam na myśli fakt, iż nie jest to pierwsza koncertówka Subsignal. W 2012 roku muzycy wypuścili DVD Out There Must Be Something zawierające koncert z Mannheim, który zresztą rok później znalazł się na bonusowym CD regularnej płyty Paraíso.

I choć cztery na dwanaście nagrań po tych ośmiu latach powtarzają muzycy w setliście, to jednak płyta jest warta posłuchania i to z kilku powodów. To rzecz zarejestrowana 28 marca 2019 roku w klubie Das Rind w niemieckim Rüsselsheim, niedaleko Frankfurtu. Artyści prezentują tu bardzo przekrojowy i reprezentatywny dla nich materiał odgrywając trzy kompozycje z debiutu Beautiful & Monstrous, po dwie z dwóch następnych płyt, Touchstones i Paraíso, tylko jeden (zatem nieco po macoszemu) z The Beacons Of Somewhere Sometime i aż cztery, co kompletnie zrozumiałe, z ostatniego albumu La Muerta wydanego w 2018 roku.

 A Song for the Homeless - Live in Rüsselsheim 2019 to może zapis kameralnego występu, do tego dość niszowego zespołu, niemniej mogący być wzorcowym przykładem, jak powinno się nagrywać koncertowe wydawnictwa. Przede wszystkim od kilku lat formacja ma stabilny skład i to słychać podczas tego występu. Świetne zgranie, luz i chemia między muzykami są wyczuwalne na kilometr. Ponadto brzmienie tego koncertu jest niezwykle naturalne i soczyste. Fantastycznie słychać każdy z instrumentów a koncertowy pogłos i przestrzeń nadają takiej szlachetnej surowości. No i w związku z tym muzycy też dosyć swobodnie podeszli do prezentowanych utworów i słuchacz może dostrzec różnice w stosunku do studyjnych oryginałów.

A muzycznie? Cóż, słyszymy tu całą paletę barw składających się na ich styl, od progresywnego metalu, któremu hołdowali we wcześniejszym okresie (coś dla fanów Sieges Even), po progresywny rock a potem wręcz po AOR-owe i popowe inklinacje widoczne na późniejszych płytach. Słucha się tego wybornie, tym bardziej, że to także granie atrakcyjne melodycznie. Polecam fanom muzyki z oklaskami.