ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
- 28.03 - Warszawa
- 05.04 - Katowice
- 06.04 - Łódź
- 06.04 - Gdynia
- 11.04 - KRAKÓW
- 12.04 - ŁÓDŹ
- 26.04 - GDAŃSK
- 12.04 - Kraków
- 13.04 - Ostrowiec Świętokrzyski
- 19.04 - Gdańsk
- 20.04 - Chorzów
- 26.04 - Ostrów Wielkopolski
- 27.04 - Wrocław
- 28.04 - Poznań
- 04.05 - Lublin
- 12.04 - Olsztyn
- 13.04 - Bydgoszcz
- 12.04 - Kraków
- 20.04 - Bielsko Biała
- 21.04 - Radom
- 22.04 - Kielce
- 13.04 - Warszawa
- 14.04 - Białystok
- 25.04 - Poznań
- 26.04 - Szczecin
- 27.04 - Koszalin
- 28.04 - Gdynia
- 14.04 - Warszawa
- 16.04 - Gdańsk
- 17.04 - Kraków
- 14.04 - Radzionków
- 20.04 - Gomunice
- 25.04 - Bielsko-Biała
- 18.04 - Rzeszów
- 20.04 - Lipno
- 24.04 - Warszawa
- 25.04 - Kraków
- 07.05 - Chorzów
- 08.05 - Siemianowice Śląskie
- 09.05 - Siemianowice Śląskie
 

koncerty

03.07.2013

Kraftwerk - Festiwal Malta, Poznań, Stara Gazownia 28.06.2013

Kraftwerk - Festiwal Malta, Poznań, Stara Gazownia 28.06.2013
Übermenschen europejskiej sceny elektronicznej zawitali do Poznania w zeszły piątek ze spektakularnym występem w 3D, uchylając szczęśliwym wybrańcom pamiętnego wieczoru drzwi do kosmicznego laboratorium z napisem Kraftwerk.

Powstała w Düsseldorfie grupa muzyczna, była gwoździem programu artystycznego Malty – festiwalu odbywającego się rokrocznie w stolicy Wielkopolski. Grająca przed Kraftwerkiem Niwea, rozbawiła składającą się z Polaków i Niemców publiczność, rażąc ją ciekawą elektroniką oraz konfundując równie intrygującymi słowami jej lidera.

Punktualnie o 22.00, poprzedzeni zapętlonym intro, na otwartej scenie starej poznańskiej gazowni pojawili się czterej panowie z najlepiej znanej mi elektrowni: Ralf Hütter, Henning Schmitz, Fritz Hilpert i Stefan Pfaffe. Ralf Hütter będący założycielem zespołu z Düsseldorfu, od którego zdążyli już odejść trzej dawni członkowie – Florian Schneider-Esleben, Wolfgang Flür i Karl Bartos – przedstawił siebie i kolegów najlepiej jak mógł, śpiewając w kompozycji otwierającej koncert „We are the robots”. Nie na darmo w jednym z wywiadów nazwali się Musikarbeiterami skupionymi wyłącznie na pracy. Nigdy zresztą nie słyszałem o żadnych skandalach czy aferach, w które mieliby być uwikłani ci niemieccy men at work. Po przebojowym wstępie „The Robots” mieliśmy wiązankę przebojów z płyty Computer World, z której zabrzmiały kolejno „Numbers”, „Computer World”, „Pocket Calculator”, „Home Computer” oraz „Computer Love”. W trakcie każdego z ww. utworów wyświetlane były odpowiednio zsynchronizowane z muzyką obrazy, które nieraz osadzały się na czubku nosa widza. W końcu mieliśmy do czynienia z 3D. W „Numbers” tytułowe liczby wyświetlały się w rytm wyliczanki Ralfa w różnych językach świata, od niemieckiego po japoński. W „Computer World” majaczył nad sceną pokaźnych rozmiarów komputer.

Jednak z największą radością ze strony miłośników muzycznych cyberprzestrzeni spotkał się „Kieszonkowy kalkulator”, odśpiewany po polsku przez „rachmistrza” Ralfa, za co otrzymał gromkie brawa. Najmocniejszym punktem występu okazały się trzy kompozycje Kraftwerk z lat 70.: „Spacelab”, „Trans Europe Express” oraz „Autobahn”. Szczególnie ostatnia z nich rozogniła wyobraźnię widzów z obowiązkowymi tekturowymi okularami na ich nosach, gdy przed nimi pokazywały się bryły volkswagena i mercedesa, pędzących po niemieckiej autostradzie aż do ostatniej, ósmej minuty suity dla zmotoryzowanych, zakończonej, zgodnie ze znakiem drogowym ausfahrt, zjazdem garbusa z drogi ekspresowej. „Spacelab” intrygował latającymi satelitami, natomiast „TEE” ilustrował ekscytującą nocną podróż ekspresem wraz z wyróżnieniem całej skomplikowanej infrastruktury kolejowej, złożonej z grubych „neonowych” kresek w iście futurystycznym stylu.

W drugiej części tego wyjątkowego, trójwymiarowego spektaklu mogliśmy – słuchając „Tour de France” – wspiąć się wraz z pędzącymi kolarzami na szczyt Col du Galibier czy też nasiąknąć zawczasu radioaktywną atmosferą rozpoczynającej się od trzasków licznika Geigera kompozycji „Radioactivity”. Oczywiście nie mogło zabraknąć na trójwymiarowym wybiegu supermodelki z „The Model” – utworu o przedmiotowym traktowaniu ludzi show biznesu. Wśród bisów oko me ucieszyły najbardziej dwie z czterech zagranych kompozycji: „Vitamin” i „Metropolis”. Pierwsza, będąca swoistym instruktażem dla sportowców zażywających różnego rodzaju suplementy diety, druga, zdradzająca fascynację zespołu filmem Fritza Langa pod tym samym tytułem, dopełniły absolutu muzyki kwartetu z Düsseldorfu w miniony piątek.

Nie wiem czy widziałem coś lepiej zorganizowanego i poukładanego kiedykolwiek wcześniej na scenie niż Kraftwerk grający przez dwie godziny dźwięki tak idealne, że trudno o jakąkolwiek krytykę, nie mówiąc o radości i zachwycie wysypanych na policzkach wielbicieli muzycznych robotników zza miedzy. I choć artystycznie utknęli w martwym punkcie (dokładnie 10 lat temu ukazała się ich jak na razie ostatnia studyjna płyta Tour de France Soundtracks), to na żywo nadal bałamucą poczciwe serca fanów podpiętych pod 240 V bez najmniejszej potrzeby hospitalizacji.

 

PS
Słowa podziękowania dla Łukasza Modrzejewskiego za doborowe towarzystwo w trakcie koncertu, oraz głęboki ukłon w stronę Adama Kaufmanna za wieczorny spacer po poznańskim rynku i „przechowanie” obu naświetlonych przez Ralfa redaktorów muzycznych do wczesnych godzin porannych w jego prywatnej hacjendzie.