ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu Dave Weckl Band ─ Synergy w serwisie ArtRock.pl

Dave Weckl Band — Synergy

 
wydawnictwo: Concord Records 1999
 
1. High Life 7:46
2. Panda's Dream 5:22
3. Swunk 4:49
4. A Simple Prayer 4:52
5. Cape Fear 6:54
6. Wet Skin 6:10
7. Synergy 7:13
8. Where's My Paradise? 4:51
9. Lucky Seven 5:56
10. Swamp Thing 5:22
11. Cultural Concurrence 3:25
12. Tower '99 6:07
 
Całkowity czas: 68:44
skład:
Dave Weckl - drums, tambourine, percussion
Brandon Fields - soprano, tenor & baritone saxophones, keyboards, synthesizer
Jay Oliver - organ, keyboards, synthesizer
Buzz Feiten - electric, nylon string & steel string guitars
Tom Kennedy - bass
 
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,0
Album jakich wiele, poprawny.
,0
Niezła płyta, można posłuchać.
,0
Dobry, zasługujący na uwagę album.
,0
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,1
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,1
Arcydzieło.
,4

Łącznie 6, ocena: Arcydzieło.
 
 
Recenzja nadesłana przez czytelnika.
Ocena: 8++ Arcydzieło.
13.12.2011
(Gość)

Dave Weckl Band — Synergy

Jazz fusion to bardzo rozbudowany gatunek, łączący w sobie elementy rocka, funku, oraz R&B, posiadający obecnie dosyć wąską grupę słuchaczy, gdyż jest to muzyka trudna w odbiorze. Powstał w drugiej połowie lat 60. XX wieku i jednym z prekursorów tego gatunku był Miles Davis. Współcześnie jazz fusion trzyma się całkiem nieźle i posiada w swoim gronie wielu muzyków grających bądź inspirujących się tą muzyką, takich jak: John Patitucci, Virgil Donati, Chick Corea, Victor Wooten, Guthrie Govan czy właśnie Dave Weckl. Kim zatem jest Dave Weckl? Perkusista współpracował z takimi muzykami jak, wcześniej wspomniani, Chick Corea oraz John Patitucci, a z bardziej znanych osobistości warto wymienić chociażby Madonnę. O jego kosmicznych wręcz umiejętnościach krążą już legendy, a sławne „młyny” do tej pory kopiowane są przez wielu muzyków. Weckl powiedział bardzo ciekawą rzecz do swojego ojca, gdy miał 7 lat - „Tato, będę najlepszy!”. Trudno się z tym nie zgodzić. Na recenzowanej przeze mnie płycie Synergy pokazuje nie tylko swoje umiejętności, ale przede wszystkim - muzyczną otwartość.

Płytę rozpoczyna niesamowity High Life. Ileż ten utwór ma w sobie energii! Świetny bas, uzupełniony genialnym saksofonem, w wykonaniu Brandon’a Fields’a. Następnie mamy zatrzęsienie złożonych, acz nie męczących solówek na klawiszach, saksofonie i oczywiście – perkusji. Solo, jakie Weckl zagrał w tym utworze, jest jednym z lepszych jakie usłyszałem w swoim życiu. Doskonała technika, dynamika przejść, groove i pewne uderzenie, określają ogromny warsztat tego muzyka. Następnym utworem jest spokojny, wpadający w ucho Panda’s Dream. Na pierwszy plan wychodzi genialny Buzz Feiten, grający na gitarze elektrycznej. W dalszej części kawałka warto zwrócić uwagę na piękne, hard rockowe wręcz, gitarowe solo. Potem czeka nas zupełna zmiana konwencji. Swunk to już typowy swing’owy kawałek z rozbudowaną sekcją rytmiczną i świetnym solo na pianinie. Dalej mamy wolną, melancholijną balladę A Simple Prayer. Piękne, nastrojowe dźwięki świetnie budują klimat i pozwalają wczuć się w każdy fragment utworu. Następnie mamy psychodeliczny Cape Fear nastawiony na świetną sekcję rytmiczną, ze szczególnym wyróżnieniem gitary basowej. Wet natomiast to fantastyczny funk w najczystszym tego słowa znaczeniu. Tytułowy Synergy zaskakuje kompozycją. Z ciężkiego, basowego wstępu utwór przechodzi w genialny, melodyjny refren z wspaniale zaaranżowanym saksofonem. Od połowy kawałka czekają nas złożone solowe partie, kolejno: Buzza Feitena, Brandona Fieldsa, Jay’a Oliviera oraz Dave’a Weckla (w stylu samba). Dalej czeka nas wolna ballada Where’s My Paradise? w typowej, klimatycznej, jazz’owej otoczce. Lucky Seven to ponownie powrót do funku - z genialnymi solówkami na saksofonie i basie. Kolejne zaskoczenie na płycie, czyli Swamp Thing, zaaranżowany w ciekawej, rockowej stylistyce. Co mnie najbardziej zaskoczyło w tym kawałku? Fantastyczna, subtelna i zagrana z ogromnym feeling’iem gitarowa solówka Buzza Feitena. Koleś ma genialne wyczucie rytmu! Fani Weckl’owych „młynów” poczują się jak w domu przy Cultural Concurrence. To przeszło trzyminutowe solo mistrza perkusji, już nie tak imponujące jak te z High Life, ale prezentujące ogromny poziom techniczny muzyka i lekkość z jaką porusza się po swoim zestawie. Idealnie cały album podsumowuje Tower '99 - dynamiczny, jazz - funkowy utwór z pokaźną ilością świetnych solówek, przejść oraz akordów i genialnym, zaskakującym zakończeniem.

Dave Weckl nagrał olbrzymi album. Olbrzymi w kontekście muzyki, jaką stworzył. Na Synergy mamy obszerny, doskonale zagrany gatunkowy mix, którego doskonale się słucha, a jeszcze większą frajdę sprawia dokładne wsłuchanie się w każdy dźwięk – przemyślany i perfekcyjnie zaaranżowany. Znajdziemy tam elementy jazzu, rocka, funku, swingu, więc jeżeli chodzi o zróżnicowanie – z trudem można się przyczepić. Kolosalne wrażenie robią też sami instrumentalisci. Weckl nie skupił się wyłącznie na sobie - każdy z muzyków na płycie ma coś do powiedzenia, robiąc to z ogromną klasą i lekkością. Wszystkie partie i solówki to pełen profesjonalizm, zgrany idealnie. Płyty, pomimo swojej technicznej złożoności i muzycznego przepychu, słucha się świetnie i nawet ludzie nie będący fanami tego typu muzyki mogą po nią bez obaw sięgnąć. Jak dla mnie jest to jedno z najlepszych wydawnictw jazz fusion, jakie dane mi było usłyszeć, i jest to pozycja obowiązkowa dla każdego fana gatunku.

Zatem czy Dave Weckl spełnił obietnicę złożoną swojemu ojcu? Odpowiedzcie sobie sami po przesłuchaniu płyty Synergy.

 
ArtRock.pl na Facebook.com
ArtRock.pl RSS
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.